Весачка пахла світанкам.
Борам зяленым і бэзам.
Хлебам духмяным…
А з танка
Зрок бессардэчны разрэзаў.
Весачка пахла вайною.
Дымам пажараў і кроўю…
Гэта было не са мною…
Гэта магло быць са мною…
І праз гасцінец зацяты
Ветрык ссівелы гуляе,
Быццам чыесьці дзіцятка
Маці між намі шукае
…Пахне світанак расою.
Бэз-нібы ў кропельках солі…
Травы тут з вострай касою
Не сустракаюцца болей…
Ірына Данік-Навуменка