Адгрымела вайна,
Праляцелі гады.
Зарасла гушчаром
Партызанская сцежка.
Не грахочуть гарматы,
Заціхлі, замоўклі яны.
Толькі грохат чуваць тут
Грому, у небе раскаты.
Тут усё ў вайну
Палыхала агнём.
І крывёю людскою
Зямлю засцілала.
Ні было нават пядзі
Зямлю засцілала.
Ні было нават пядзі
Зямелькі жывой,
Дзе ад болю людскога
Яна не стагнала.
Гэтую сцежку з табою
Нам нельга забыть.
Мы павінны на ёй
Кожны год сустракацца.
У жыцці шмат розных шляхоў,
Па сваей кожны сцежцы ступае.
І яе мы павінны прайсці
Ад пачатку да самага краю.
Зинаида Алексеевна Билида